مدلی برای توسعه‌ی توانمندی‌های فناورانه فضایی

دستیابی و بهره برداری از فضا بواسطه توانمندیهای فناورانه فضایی بدست میآید. اجرای برنامه ده ساله اول فضایی، ابلاغ سند جامع توسعه هوافضا و دستاوردهای فضایی مبین توانمندسازی کشور دراین عرصه راهبردی است. دستیابی به فناوری در کشورهای درحال توسعه مبتنی بریادگیری وخرید فناوری است، به دلایل شرایط سیاسی، نحوه ایجاد و رشد فناوریهای فضایی در ایران اینگونه نیست. هدف اصلی پژوهش دستیابی به مدلی جهت  تجویز عوامل توانمندساز فناورانه فضایی ایران است. واحد تحلیل، بخش فضایی و دوره زمانی پیش از انقلاباسلامی تا کنون میباشد.این تحقیق از منظرهدف کاربردی و از نظر اجرا یک پژوهش آمیخته است. بعد از مطالعات اسنادی و انجام مصاحبههای اکتشافی، دادههای کیفی جمع آوری  و از طریق تحلیل محتوا وکدگذاری، مدل استخراج گردید. در بخش مطالعات کمّی با استفاده از پرسشنامه‌ عوامل بدست آمده از مصاحبه های اکتشافی مورد قضاوت جامعه آماری قرار گرفته و اهمیت آنها از طریق بار عاملی بصورت کمی مشخص شد  طی انجام پژوهش، بیش از شصت عامل در قالب هشت مولفه به عنوان عوامل توانمند ساز فناوری فضایی کشور با چارچوب سند جامع توسعه هوافضا شناسایی شدند. پایش و توجه به این عوامل در وضعیت کنونی که بخش فضایی درگیر چالشهای فراوانی در سطح سیاستگذاری، اولویت دهی و تخصیص منابع برای پیشبرد برنامههای فضایی است میتواند باعث شتاب هرچه بیشتر در اکتساب و توسعه توانمندیهای فناورانه مورد نیاز شود.